1: (Jeugd) herinnering aan het oude Zandpad.

Halverwege de jaren veertig vestigden prostituees zich in woonboten aan het Zandpad. Het was in de tijd dat de Marnixbrug er nog niet was en het Zandpad bij de Vechtdijk nog niet was afgesloten. In mijn jeugd herinnering lagen er armoedige woonboten, die soms zo slecht waren, dat er zo nu en dan één naar de bodem van de Vecht  zakte. De meeste boten werden bewoond door gezinnen, waarvan sommige vrouwen wat bijverdienden met prostitutie. Als die vrouwen s'avonds achter het raam zaten, kon het zo maar gebeuren, dat als ze kinderen hadden, die kinderen in de boot lagen te slapen en pa zich even afzijdig hield of in de kroeg zat.

De vrouwen waren over het algemeen van middelbare leeftijd. Eén van hen was zelfs ver de zestig gepasseerd. Voor tien gulden kon je overal (naar binnen) wippen, maar dat oudje deed het voor de helft. Ondanks haar hoge leeftijd was het altijd volle bak bij haar. Het was in de tijd dat er veel gastarbeiders naar Nederland kwamen. Die stonden, in afwachting van hun beurt, voor haar boot te wachten en was het rennen als er na de daad weer iemand in de deuropening verscheen. 

De vrouwen werden ook weleens lastig gevallen, één keer zo erg, dat een alleenstaande vrouw in haar woonboot is gewurgd, maar ondanks deze vervelende gebeurtenis was het verder oké op het Zandpad, het waren vooral aardige mensen. Het is me altijd bijgebleven, dat op een oudejaarsavond een bakfiets vanaf het Zandpad onze wijk in kwam rijden. Op de bakfiets, twee mannen en twee vrouwen, waarvan één man de bakfiets reed en de ander in de bak van de bakfiets accordeon speelde. De vrouwen, die ook in de bak zaten, zongen uit volle borst met hem mee.  Dat was een leuke gebeurtenis. 

G.v.V.

Vervolg oude Zandpad. (Ingezonden door Roel Ludwig) 

In ben in 1957 in de Hoogstraat op nummer 46 geboren en woon nu op nummer 16. Het eerste wat ik wil laten weten, is dat ik een fantastische jeugd heb gehad in mijn buurtje en ik wil graag een aanvulling geven op het verhaaltje over het Zandpad. Ik praat over het jaar 1964, toen ik op de Merel school op de Draaiweg zat. De Merel was een openbare school, waar ik tussen de middag warm eten kreeg. Dan mocht ik om 12.15 uur de school uit en liep ik zo snel ik kon naar huis, dan pakte ik mijn zelfgemaakte karretje en rende ik gauw naar het Zandpad om klusjes te doen. Omdat ik al gegeten had, had ik een voorsprong op de andere jongens en ging ik zo snel als ik kon langs de boten, met de vraag: “mevrouw, zal ik water voor u halen” (er waren nog geen aansluitingen op het waterleidingnet) “of boodschappen voor u doen?” Als ik op zaterdag niet bij D.W.S.V. hoefde te voetballen, ging ik de hele dag naar het Zandpad. De concurrentie was groot op zaterdag, want veel kinderen liepen daar ook met een karretje. De boodschappen haalde ik bij de A & O in de Hoogstraat, bij meneer Benschop. Later Kees Vermaat, die de zaak had overgenomen. Op woensdag moest dat voor 13.00 uur gebeuren, want op woensdagmiddag ging de winkel dicht. Ik haalde gemiddeld zo'n 3 gulden in de week op en als je dan bedenkt dat je voor 25 cent bij Jan Kraan op de Loevenhoutsedijk een patat mayo kon kopen, was dat veel geld. 

Het geld dat ik verdiende gaf ik vaak aan mijn moeder, die kon dat goed gebruiken.