Het Gerecht Roode Brug.

Sedert oude tijden is de Roode Brug bekend. Een oude waterloop schijnt eeuwen her van het Gerecht de Roode Brug een eilandje gemaakt te hebben. Het was een oud, zelfstandig rechtsgebied waarvan de bevolking zich in vele opzichten onderscheidde van de bevolking van het Sticht. Het Gerecht Roode Brug bestond al toen de Karthuizer monniken vanuit hun machtige klooster Chartreuse (1392-1580), hun gebeden zeiden in de kloostertuin, die nagenoeg heel Ondiep besloeg tot aan de Vecht. Het klooster is eind 16^e  eeuw grotendeels afgebroken, het poortgebouw en een boerderij bleven gespaard.

Aan de andere kant van de wijk stond de Pellecussenpoort, een poortgebouw langs de oever van de Vecht (1400-1672). Vanuit dat gebouw werd de toegang over het water en over het land bewaakt. In 1672 werd de poort door de Franse troepen vernield, de overgebleven ruïne werd in 1717 vrijwel geheel afgebroken. Resterende delen bevinden zich in de Pellecussenbrug op de hoek Lauwerecht – Schermerhornstraat.

Buiten de Pellecussenpoort, lag het Sint Anthonie Gasthuis voor lieden die die na het sluiten van de stadspoort een slaapplek zochten. Dit gasthuis, dat in 1435 is gebouwd, stond binnen de grenzen van het Gerecht Roode Brug. In 1511 werd het gasthuis tijdens een oorlog verwoest. Enkele jaren later werd het herbouwd en kwam er een kapel bij. Toen in 1580 de openlijke uitoefening van de katholieke godsdienst verboden werd, was de kapel overbodig geworden, waardoor deze weer werd afgebroken. In de loop van de 17^e eeuw werd het gasthuis een oudenliedenhuis. In 1817 werden de meeste gasthuizen opgeheven door een Koninklijk Besluit. Hierdoor kwam het  gasthuis leeg te staan en werd het in 1818 afgebroken. De enige herinnering hieraan is de naam van de straat Anthoniedijk.

Het Loevenhout.

Aan de Sint Anthonisdijck stond het Loevenhout. Het was een boerderij die ook als herberg en bierbrouwerij fungeerde. Het stond ongeveer op 100 meter van het huidige muziekhuis aan de Loevenhoutsedijk.